4 Dimensionaal
'Never be the same' is puur toevallig? Waarom? Vanochtend in de trein met alles in mijn hoofd, dacht ik aan wat we zeiden toen pap ziek werd. Als 12 jarig meisje wist ik het al en mijn moeder heeft het toen meerdere keren tegen me moeten zeggen: 'Niks word meer hetzelfde als vroeger' dus toen ik mijn titel had bedacht voor het werk: 'Nooit meer hetzelfde', kreeg ik een brok in mijn keel toen ik deze tegen kwam. Vooral omdat ik mijn gevoelens altijd heel erg via muziek uit. Soms heb ik het idee dat bepaalde nummers me op bepaalde momenten gegeven worden, maar dat is maar net hoever je gelooft in 'toeval bestaat niet' Dit lied verteld heel erg veel over me op dit punt.
Poging 3
Ik wil geen herkansing, al zit die er misschien wel in. Het is moeilijk voor me geweest, maar ik knok er nog net zo hard voor. Daarom ben ik nu vanaf een andere hoek gaan werken. Deze keer heb ik mijzelf wel toegestaan om in beeld te komen, en hoe. Samen zijn ik en Jorim Amsterdam in gegaan en wij hebben verschillende foto's gemaakt van hoe ik het wilde hebben. Ik vertelde hem hoe hij de foto moest nemen, zodat ik er op de juiste manier op kwam. We hadden er nog plezier in ook. Later bij Thomas, mijn vriend, heb ik hetzelfde gedaan en dit leverde nog meer foto's op.
Ik werk nu meer vanuit de emoties die het verlies van mijn vader bij me oproept. Foto's waarbij ik afwezig ben, waarbij ik radeloos mijn gevoelens in de lens laat zien. Iets wat ik hiervoor misschien.. niet durfde? Want ik ben niet camera schuw, maar echt mijn gevoelens laten zien via mijn eigen ogen vind ik soms moeilijk bij mensen. Want er word toch van je verwacht dat je 'doorgaat' dat je sterk blijft, je huilt niet en laat zien dat ze je niet klein krijgen. Dat terwijl je af en toe van binnen het liefste net zo graag in je bed blijft liggen en de hele dag kan huilen. En natuurlijk gaat het nu met de jaren al veel beter met me, maar soms komen er nog verdrietige gevoelens omhoog die ik niet altijd de ruimte geef. Mijn vader was meer voor mij dan alleen 'de huisvader' hij was mijn allerbeste vriend, de gene die me zonder woorden begreep. Ik kon alles bij hem kwijt en ik voel nog altijd die zelfde liefde voor hem. Wat ik geleerd heb is dat de prijs die je voor liefde betaald... rouw is. Hoe meer je van hem hield, hoe meer het pijn doet en hoe meer je hem echt elke dag nog voor de rest van je leven intens mist.
Wat had ik hem graag laten zien, wat ik nu allemaal doe. Dus pap, deze foto's zijn voor jou.
Wie ben ik?
dit is een vraag waarvan ik altijd dacht het antwoord te weten. Iets wat voor mij zo helder was, tot ik er écht over ging nadenken, omdat dit most voor deze opdracht. Ik vind het moeilijk om dat wat ik voel, om te zetten naar het juiste beeld. Vooral omdat dit om de relatie tussen mij en mijn vader gaat. Ik kreeg feedback op de foto's die ik had gemaakt. Nienke wist goed te verwoorden wat er miste en ik wist ook dat ze kwalitatief nog niet goed waren. Misschien omdat ik gewoon elke keer misgrijp naar dat wat ik zoek. Onzekere vragen als: Is het niet te chlice? Maar is dit niet al eens gedaan? Wat wil ik nou eigenlijk laten zien? Zo erg dat ik emotioneel werd op school door mijn eigen verwarring en frustratie. Waar en hoe was het beeld waar ik naar opzoek was?
Nadat ik feedback had gekregen op het werk wat ik dacht af te hebben, kreeg ik feedback. Er werd gezegd dat deze foto's erg mooi waren, maar dat dit meer een soort documentatie was. Daarom was het nog niet mijn echte fotoserie zelf. Mijn opdracht was nu om foto's te gaan maken waarbij ik in het beeld te zien was. Wie ben ik nu? Een lastigere vraag dan ik ooit had gedacht. Daarom ging ik op pad in mijn geboortestad, Enkhuizen. Zou ik daar vinden wat ik zocht?
Ik heb lang nagedacht over wat ik zou doen met mijn onderwerp. In totaal had ik uiteindelijk 3 ideeen, waarvan ik er een heb uitgewerkt.
Eerste idee: de 7 lagen van mijzelf.
Ik wilde bij dit idee vooral ingaan op hoe anderen mij zagen en hoe de buitenwereld mij interpreteerde. Zo heb ik een bericht gestuurd naar een aantal mensen die mij erg goed kende. Zij mochten de verschillende lagen over mij gaan beschrijven en mijn plan was om dan van elke laag een uitgebeelde foto te zien. Dingen waar ik bijvoorbeeld onder de verf zit, of een boek lees. Zo vertelde ik dat mijn vader overleden is in 2010, maar dat ik het lastig vind om daar wat over te bedenken.Toen ik hier met Nienke over sprak, vond ze de research erg goed. Maar ze had het idee dat er meer achter zat. Misschien niet eens voor mijzelf, maar meer door wat de buitenwereld er over zou denken. Met name omdat ik altijd het idee heb dat mijn moeder dit erg moeilijk vind, wat ik ook snap. Mijn moeder heeft er ook moeite mee dat ik op mijn vader lijk, omdat ze op die manier met dingen word geconfronteerd. Gelukkig gaat dit al een stuk beter. Daarom kwam het idee, dat ik iets met dit gegeven kon doen. Dat je wel of niet op je ouders mag lijken. Ik heb er lang over nagedacht, maar ik kreeg er geen ideen voor. Het enige wat ik kon verzinnen was het na maken van oude foto's van mijn ouders, in de rol van hun. Maar dit is al vaker gedaan dus ik vond het geen origineel idee. Daarbij zou het voor de foto's teveel gedoe geven.
In de vakantie bleef ik nadenken en dubben, maar er kwam niks uit. Tot het moment dat ik met een van mijn beste vrienden op het station stond en hem uitlegde wat het idee er achter was. Het letterlijke wat ik zei was: ''Neem bijvoorbeeld een boom, en dat je daar een serie over moet maken.'' Op het moment dat ik boom zei, viel bij mij het kwartje. Ik had het de hele tijd vanaf de verkeerde hoek zitten te bekijken. Met idee zou ik wel de dood van mijn vader belichten, maar niet extreem. Ik kon er vele kanten mee uit en ik had al gelijk beelden in mijn hoofd. Het is namelijk zo dat een boom, voor mij meer betekend dan een gemiddeld mens. Natuurlijk, ik hou van de natuur en de bomen geven ons de kans om te ademenen. Toch is het voor mij net even anders, want een boom staat bij mij voor mijn vader. Niet zo'n ielig ding langs een voetpad, maar dan echt een goeie, mooie en eeuwen oude eik bijvoorbeeld. Tijdens het ziekbed vond mijn moeder een gedicht in een tijdschrift wat perfect bij mijn vader paste en ging over een boom, iets wat hij eigelijk altijd wel voor ons is geweest. Daarom werd de tekst van het gedicht gebruikt op de rouwkaart toen hij overleed. Een goede vriendin van mijn moeder schilderde de boom zelf.
Serievolgorde plus uitleg:
In de foto's is een soort tijdspad te herkennen. Elke foto brengt je iets verder in het verhaal.
Foto pap en ik: Deze foto laat zien hoe de band was tussen mijn vader en ik toen ik nog klein was.
Foto boom: Dit is het onderwerp zelf maar dan uitgelicht.
Schilderij: Het schilderij dat gemaakt is door de goede vriendin van mijn moeder, zij is beeldend kunstenaares.
Rouwkaart: Op de rouwkaart zelf is ook de boom zelf te zien, maar is op de foto minder belangrijk. Het gaat hier om de tekst die er staat en daarmee ook de boodschap die gegeven word.
Boom ketting: Dit is de ketting die ik elke dag om heb en ook mee slaap. Mijn moeder kreeg de eerste, van een goede collega. Haar man is zilversmid en had het laten maken.
Licht
Bij deze foto moesten we spelen met verschillende soorten licht in het beeld. Daarom heb ik bij de eerste foto gekozen voor huiskamer licht. De andere foto is buiten in het donker met het licht van een mobiel.
Korte en lange sluitertijd
Ik heb bij deze opdracht gebruik gemaakt van een korte en lange sluitertijd. Zo zie je dat er zich in de eerste foto een waas bevind, en de ander lijkt stil te staan. Dit gaat om een bewegend kaartspel.
Scherpte
Deze les ging over scherpte in een foto. Hiervoor moest je focussen op een onderwerp en de rest van de onscherp maken. In deze foto heb ik gefocust op het glas wat voor de vrouw staat.
Foto huisgenoot
Bij deze opdracht was het de bedoeling dat je een huisgenoot moest fotograferen. Op dit moment woon ik half samen met mijn vriend Thomas. Zoals je ziet, hebben we veel lol samen. Op dit moment zijn we samen in de Flying Tiger. Het is voor ons een standaard dingetje, dat als we een gekke hoed of muts/outfit tegen komen, dat hij die dan op doet en dat ik er een foto van maak. In dit geval was dat ook weer eens zo, in kerst thema zelfs. Later begreep ik pas dat het in huis zelf had moeten zijn, ik vind het evengoed een leuke foto.
GIF maken
na wat ruzie met het progamma en het plaatsen van de afbeelding, laat ik nu dan gewoon de link zien. Deze kun je op klikken en dan komt de GIF tevoorschijn.
Waarom ik voor deze afbeelding gekozen heb, is omdat IT nu net een paar weken in de bios is. Het schijnt een van de meest enge films te zijn van dit jaar. Er hangt zelfs een mythe omheen dat hij elke 27 jaar terug komt en gues what, het is was precies 27 jaar terug dat de oude uit kwam. Dit alles bij elkaar geeft al aan hoe hoog de verwachtingen zijn bij deze film. Ik ga al niet heen omdat ik in de eerst plaats al niet van horror films hou. Nu.. een paar dagen terug was mijn broertje met een paar vrienden naar deze film. Hij werd zwaar teleurgesteld door de film dat hij maar een slap ding vond. Nu denk ik dat mijn broertje stalen zenuwen heeft.. of het is echt zo. In iedergeval gaf deze situatie mij leuke inspiratie voor een IT gif. Die enge film met het woord 'Kiekeboe' wat gebruikt word bij baby's als contrast.
Bewerk verder
Nadat we de opdracht kregen om beeld te bewerken waar ik de mobiel marionet had gemaakt, kwam de volgende opdracht. Hierbij moesten we een onderwerp van een klasgenoot pakken en hier op voort borduren. Ik koos de afbeelding van Madelon. Zij had bij haar project gebruik gemaakt van Trump, en ze had hem tot Mexicaan omgetoverd. Ik vond het een mooi idee om die gevaarlijke wereldleiders, om te toveren tot hun 'rivalen' Daarom heb ik 3 andere bekende mensen gepakt en ook hun gekleed als de bevolking waar ze tegen zijn of waren.
Adolf Hitler als Jood
Vladimir Putin als een homo
Geert Wilders als moslima
Ik had nooit verwacht dat ik een docent het woord 'meme' zou horen zeggen. En het werd nog leuker; Wiebke legde uit dat we er zelf een moetsten verzinnen. Dit wel onder het mom van 'Photohack'. Het kon politiek zijn, voor de fun of net welke betekenis jij er zelf aan wilde geven. Na een tijdje op 9Gag te hebben gezeten voor inspiratie, borrelde er bij mij een idee op. Ik wilde gebruik maken van onze 'mobile' verslaving. Hoe iedereen daarin word gegrepen.. bespeeld, als een marionet door zijn eigen 'speeltje' en daar kwam het werk uit wat hier boven staat.